Blog: Het ‘Bucketlist Verhaal’ van Darts Mastercaller Ray Martin
Begin februari 2019 kwam voor mij een droom uit. Vanuit het managementteam van 5-voudig wereldkampioen darts Raymond van Barneveld werd ik gebeld met de vraag of ik beschikbaar was op 15, 16 en 17 februari 2019. Helaas had ik al boekingen staan. Manager Jerry van Vianen zei dat dit erg jammer was, omdat hij ‘iets heel leuks’ had gehad. Nieuwsgierig vroeg ik wat Jerry voor boekingen hád gehad als ik wel beschikbaar was. ‘Drie grote darts demonstraties in Duitsland met Phil ‘The Power’ Taylor en Raymond van Barneveld.’, vertelde Van Vianen. Aan de lijn bleef het even stil. Heel even. Omdat mijn aanvankelijke boekingen kleine zangoptredens betrof hoefde ik niet lang na te denken. Direct belde ik de horecagelegenheden waar ik geboekt stond en legde het verhaal uit. Gelukkig begreep men, dat het hier ging om een unieke kans en dat een jongensdroom voor mij uitkwam. De zangoptredens werden gecanceld en de reis naar Duitsland werd voorbereid. Honderden keren had ik Phil Taylor én Raymond van Barneveld op TV zien spelen en nu was het moment daar, dat ik met beide heren mocht gaan werken én dat ik dé ‘dartsklassieker’ drie avonden op rij mocht callen op grote podia in Duitsland met honderden toeschouwers in de zaal. Weer een vinkje op mijn bucketlist. Een droom die uitkwam. Een jongensdroom!
De reis naar Duitsland
Op de vroege ochtend van vrijdag 15 februari 2019 was het zover. Raymond van Barneveld had de avond ervoor een Premier League wedstrijd in Glasgow gespeeld tegen Gerwyn Price. Vrijdagochtend vloog hij met zijn manager Jerry van Vianen vanuit Schotland naar Schiphol. Ik was vanuit Rotterdam ook naar Schiphol gegaan en vanaf de luchthaven begon de reis naar Duitsland. Tijdens de reis werd er gelachen, gegeten en werd het gelijkspel tegen Gerwyn Price geanalyseerd. Na een kleine vier uren rijden kwamen we aan bij Hotel Zum Anker in Kreuztal. Het hotel lag een klein half uurtje van de eerste venue in Meggen. Vooral voor Van Barneveld en zijn manager Jerry van Vianen was het een enorm lange reis geweest. ’s Nachts de wekker in Glasgow, een vroege ochtendvlucht naar Amsterdam en daarna vier uren rijden naar Duitsland was geen optimale voorbereiding voor een eerste demonstratie in de avond. Om die reden werd er nog even gerust op de hotelkamer. Na het ‘powernappie’ werd er gedoucht, gegeten en gedronken en werden de darts geslepen voor de eerste demonstratie van het weekend. Een demonstratie in een grote zaal in Meggen met zo’n 500 uitzinnige Duitse darts fans.
Demonstratie 1: Meggen
Na een kort ritje van circa 30 minuten kwamen we aan bij een grote zaal in Meggen. Aan de uitgedoste fans op het parkeerterrein konden we zien dat het navigatiesysteem ons naar de goede locatie had gestuurd. Via de achteruitgang gingen we naar binnen. Een klein cafégedeelte fungeerde als ingooi- en backstageruimte. Aan het ingooibord stond hij. De kleine grote man uit Stoke-On-Trent. De 16-voudig wereldkampioen darts. De man, die ik al meer dan 20 jaren ken van TV. De man die van mij nog nooit gehoord had. ‘Hello Phil, my name is Ray Martin. I am the mastercaller this weekend.’ Ik schudde hem de rechterhand. De rechterhand, die mij al meer dan 20 jaren had vermaakt op TV. De rechterhand, waarmee hij buitenaardse dingen kon. ‘You are fucking big. Nice to meet you Ray.’ waren de eerste woorden, die The Power tot mij richtte. Het spreekwoordelijke ijs was gebroken. Van organisator Ralf Rademacher van McDart.de kreeg ik het programma van de avond. Programma’s zoals ik die al meer dan tien jaar in mijn handen krijg gedrukt. Toch voelde dit anders. Het was in Duitsland en ik ging twee van mijn grootste helden aankondigen.
De Introductie en Walk-On van Raymond van Barneveld
Exact om 20.00 uur moest ik mij melden bij de deur voor mijn eigen walk-on. Omdat de legendarische darts mastercaller Russ ‘The Voice’ Bray op alle posters stond vermeld verwachtte men, dat hij de avonden verbaal zou begeleiden. Russ Bray had echter verplichtingen voor de PDC tijdens de Asia Tour. Hij kon er dus niet bij zijn dit weekend en daarom mocht ik in zijn plaats naar Duitsland. Het aanwezige publiek was hier echter nog niet van op de hoogte. Organisator Ralf Rademacher pakte de microfoon en legde het publiek uit, dat Russ Bray elders verplichtingen had en dat er een vervanger was geregeld. Ik dus. Ik verwachtte een zwaar teleurgesteld publiek. In Nederland zou er gefloten worden na een dergelijke uitleg. Tot mijn verbazing bleef het boe-geroep uit en werd ik door het Duitse publiek zeer warm onthaald. Op het nummer ‘Rocking All Over The World’ van Status Quo had ik mijn eigen walk-on. Eenmaal op het podium kreeg ik van Rademacher de microfoon en ik opende met de woorden ‘Gutenabend Deutschland! Ich bin Niederländisch und mein Deutsch is nicht zo gut aber ich spreche besser Deutsch als Rudi Carrel und Linda de Mol zusammen.’ De 500 aanwezigen braken de tent af. Dit voelde direct goed. Na een korte uitleg over de avond was het moment daar om 5-voudig wereldkampioen darts Raymond van Barneveld aan te kondigen. Een moment waar je voor leeft als ‘announcer’ en een moment waarbij je als ‘fan’ je respect van de afgelopen 25 jaar probeert te vertalen naar je aankondiging. Het publiek bleef de gehele avond laaiend enthousiast en zowel Raymond als Phil hadden het goed naar hun zin. Dit gold ook voor de mastercaller;-)
Demonstratie 2: Plettenberg
Na een zeer succesvolle demonstratie in Meggen en een goede nacht in Kreuztal vertrokken we na het ontbijt naar het bedrijfspand van McDart.de voor een rondleiding. Eigenaar Ralf Rademacher liet trots zijn pand zien, dat bovenop een heuvel in Kirchhundem was gebouwd. In de grote loods lag een zeer groot deel van de totale opslag voor de Duitse markt. Van dartborden tot darts, van shafts tot flights en uiteraard veel merchandise artikelen. Zeer indrukwekkend om te zien. Na de rondleiding konden we terecht in ons volgende hotel: het Mercure Hotel in Lüdenscheid. Omdat we uitgerust waren en omdat het prachtig weer was besloten Raymond, Jerry en ik naar de binnenstad van Lüdenscheid te gaan om te gaan lunchen. Na een heerlijke wandeling belandden we in een uitstekend restaurant. Wederom werd er veel gelachen, veel gesproken, goed gegeten en lekker gedronken. Na de lunch keerden we terug naar het hotel waar nog even gerust werd alvorens te vertrekken naar de avondshow in Plettenberg, waar wederom ruim 800 dartsfans zaten te wachten in de grote zaal. De sfeer was er fantastisch. Aan de lange tafels zaten mensen verkleed als cowboy, als banaan en als brandweerman. Het ‘Barney Army’ en ‘There’s only one Phil Taylor’ werden non-stop luidkeels gezongen. Je voelde aan alles, dat ook dit weer een fantastische avond zou gaan worden. Eenmaal backstage werd er weer ingegooid (door de heren, die samen goed zijn voor 21 wereldtitels), werd er gegeten, gedronken en veel gelachen. Heerlijk om in zo’n ontspannen sfeer te werken met de twee grootsten ooit.
De Introductie en Walk-On van Phil ‘The Power’ Taylor
De avond in Plettenberg werd een groot succes. Zowel Van Barneveld als Taylor gooiden veelvuldig de scores van 140 en 180 en ook de 100+ finishes bleven niet uit. De vele walk-ons van de mensen uit het publiek werden opgeleukt door cheerleaders op het podium en het Duitse publiek zong de walk-on songs gretig mee. Waarom Phil Taylor 16 keer wereldkampioen is liet hij op deze avond veelvuldig zien. Telkens als hij op een dubbel óf op 50 uitkwam kwam zijn manager Bob Glenn het podium op om de overgelaten dubbel (of bullseye) met een groot A4 vel af te dekken. ‘Blind’ moest ‘The Power’ de dubbel (of de bullseye) gooien en niet één keer werd de dubbel of de bullseye gemist. Met open mond en kippenvel keek ik ernaar en het Duitse publiek smulde ervan. Ook de tweede demonstratie in Duitsland was een groot succes en het succes van de avond werd nog groter in de bar van het Mercure Hotel in Lüdenscheid. Raymond’s manager Jerry van Vianen was om 0.00 uur jarig en samen met de mensen van de organisatie werd dit onder het genot van een drankje gevierd.
Demonstratie 3: Haiger
Na een fantastisch ontbijt in het Mercure Hotel in Lüdenscheid volgde de derde demonstratie van het weekend. Omdat dit event op een zondag plaatsvond betrof het een middagshow. Dit keer gingen we dus niet eerst naar het hotel en daarna naar de venue, maar precies andersom. De derde show van het onvergetelijke weekend vond plaats in Haiger. Een uur rijden vanaf Lüdenscheid. Eenmaal aangekomen in Haiger werd al snel duidelijk, dat ook deze show weer helemaal uitverkocht was. Met ruim 700 toeschouwers was de zaal op deze zondagmiddag bomvol. Wat volgde was wederom een supergeslaagde demonstratie in een zaal, waar men de tent, in figuurlijke zin, afbrak. Ook tijdens deze demonstratie waren de heren Taylor en Van Barneveld in zeer goede doen. De 140’s en de 180’s vlogen de Duitsers om de oren en de spectaculaire finishes door een A4 vel, op de knieën en via ongebruikelijke finish-routes volgden elkaar in moordend tempo op. Een logisch gevolg van hun vertoonde spel waren de ‘Barney Army’ en ‘There’s only one Phil Taylor’ liederen. We waren zeer tevreden. Alle drie de demonstraties waren uitstekend verlopen en de opkomst was zeer goed. In overleg werd besloten om niet op zondagavond terug te rijden naar Nederland, maar om er nog één hotelnachtje aan vast te plakken. Te meer daar manager en chauffeur Jerry van Vianen jarig was gingen we uit eten bij de lokale Chinees, werd er nog een drankje gedaan in de hotelbar en werd er overnacht in het Holiday Inn Express in Siegen. De ochtend erna reden we terug naar Nederland. Alles was perfect verlopen en een jongensdroom was uitgekomen. Het vinkje werd bij thuiskomst op de bucketlist genoteerd.
‘Don’t count the days. Make the days count.’ – Muhammad Ali