Als je als presentator in een uitverkocht Koninklijk Theater Carré staat is dat iets bijzonders. Als je in een uitverkocht voetbalstadion in een boksring op de middenstip in de spotlights staat is dat iets bijzonders. Als je in een concertzaal staat te presenteren waar de allergrootste artiesten op aarde stonden is dat iets bijzonders. Je kan er een foto van maken. Meestal zijn de foto’s ingezoomd. Ray Martin met een microfoon in de hand. Ondanks het feit, dat de foto gemaakt is in Koninklijk Theater Carré in Amsterdam (met duizenden toeschouwers) of in een uitverkocht voetbalstadion, zie je geen verschil met een foto in de plaatselijke kroeg in Oegstgeest. Zonder verhaal, zonder het delen van je bijzondere ervaringen, zonder uitgezoomde foto’s en zonder video’s blijven de herinneringen alleen bestaan in mijn eigen hoofd en blijven sommige beelden op mijn eigen netvlies staan. Om een ieder deelgenoot te maken van de bijzondere ontmoetingen die ik heb met (sport)legendes, de interviews die ik doe met beroemdheden uit de sport en de show business, de grote shows die ik presenteer en de historische locaties waar ik werk, heb ik besloten een blog bij te houden. Een blog, waarin ik mijn ervaringen deel, waarin ik laat zien hoe het er achter de schermen aan toe gaat en waarin ik omschrijf welke voorbereidingen er worden getroffen, voordat het eindproduct in uitvoering wordt gebracht. Met andere woorden: een kijkje in mijn ‘entertainment leven’.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
‘Don’t Count The Days. Make The Days Count’ – Muhammad Ali